Jak zabezpieczyć router i sieć domową

[asiafan]

 

Oto 14 porad:

 

- Należy unikać używania routerów dostarczanych przez ISP. Routery te są mniej bezpieczne niż te sprzedawane przez wyspecjalizowanych producentów. Poza tym urządzenia należące do dostawców internetu mają często dedykowane poświadczenia obsługi zdalnej, których użytkownik nie może sam w żaden sposób zmienić, oraz definiowany firmware często aktualizowany znacznie później, niż wymaga od tego dynamiczny świat złośliwego oprogramowania. Trzeba przyznać, że producenci routerów działają w tym zakresie znacznie szybciej.

 

- Zmień domyślne hasło administratora. Wiele routerów dostarczanych jest z ustawionymi domyślnymi hasłami administratora. Cyberprzestępcy z kolei nieustannie starają się łamać tego typu hasła, bo dałyby im one dostęp do wielu urządzeń jednocześnie. Gdy po raz pierwszy zalogujesz się do konsoli zarządzania swoim routerem, koniecznie zmień hasło dostarczone przez ISP/producenta.

 

- Strona do zarządzania routerem zdalnie nie powinna być osiągalna przez zwykłe połączenie internetowe. W większości przypadków zmiana jakichkolwiek ustawień routera poza siecią lokalną (LAN) nie jest potrzebna. Tym bardziej powinno się zablokować taką możliwość z innych miejsc internetu. A jeśli z jakiegoś powodu potrzebujesz takiej opcji, używaj do tego zawsze połączenia szyfrowanego usługą VPN.

 

- Nawet w sieci LAN warto ustalić restrykcyjnie, który adres IP (Internet Protocol) może zarządzać routerem. Jeśli ta opcja jest możliwa, to zawsze pozwalaj na dostęp pojedynczego adresu IP, który nie należy do puli wydzielonej w tamach protokołu DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol). Przykładowo skonfiguruj ustawienie DHCP, by przydzielał adresy z puli od 192.168.0.1 do 192.168.0.50, ale pozwalaj na dostęp do konsoli zarządzania routerem tylko dla adresu 192.168.0.53. Komputer powinien być ręcznie konfigurowany, by nawiązać połączenie z tym adresem, a tym samym z routerem.

 

- Włącz dostęp HTTPS do interfejsu konfiguracji, dodatkowo ustaw niestandardowy port, pod którym jest dostępny interfejs konfiguracji routera i zawsze wyloguj się po zakończeniu tej czynności. Używaj trybu incognito lub prywatnego, pracując z routerem, tak aby w przeglądarce nie zapisywały się żadne sesje zawierające pliki cookie, z których cyberprzestępca mógłby wyciągnąć login i hasło.

 

- Zmień adres LAN IP routera, jeśli tylko to możliwe. W większości wypadków router zostanie przydzielony do pierwszego zdefiniowanego bloku, np. 192.168.0.1. Jeśli tylko to możliwe, zmień ten adres na 192.168.0.99 lub cokolwiek innego i łatwego do zapamiętania, a co jednocześnie nie należy do puli DHCP. Warto dodać, że całą tę pulę można wymienić (w prywatnych sieciach).

 

- Wybierz skomplikowane hasło Wi-Fi i silny protokół bezpieczeństwa (WPA2-AES + minimum 12 znaków, małe, duże litery, cyfry, znaki specjalne i nie słownikowe). WPA2 (Wi-Fi Protected Access II) powinno być już standardem, ponieważ starsze WPA i WEP są podatne na ataki typu brute-force. Jeśli router oferuje tę opcję, stwórz oddzielną sieć Wi-Fi dla gości, także zabezpieczoną protokołem WPA2 i silnym hasłem. Poproś przyjaciół i innych wizytujących, by korzystali z tej sieci, a nie z twojego głównego Wi-Fi. Najprawdopodobniej znajomi nie będą mieli złych intencji, ale ich urządzenia mobilne mogą być zarażone złośliwym oprogramowaniem. Uwaga: jeśli masz nowoczesny router, wybierając standard WPA2, od razu włącz szyfrowanie CCMP (Counter Mode with Cipher Block Chaining Message Authentication Code Protocol). W niektórych routerach szyfrowanie to nosi nazwę AES (Advanced Encryption Standard). Stosuje się w nim klucz o długości 256 bitów. Moc obliczeniowa obecnych komputerów nie pozwala złamać go w akceptowalnym czasie. Mniej skuteczne szyfrowanie WPA-PSK (Pre-shared key) w połączeniu z TKIP (Temporal Key Integrity Protocol) wykorzystuje klucz długości 40 lub 128 bitów. Jeśli agresor ma do dyspozycji sprzęt o dużej mocy obliczeniowej, może - przynajmniej teoretycznie - złamać szyfrowanie i wedrzeć się do sieci metodą wielokrotnych prób (atak metodą siłową).

 

- Wyłącz w swoim routerze DSL funkcję WPS (WiFi Protected Setup). WPS ma zapewniać użytkownikowi większą wygodę podczas nawiązywania połączeń w sieci WLAN, pozwala bowiem ustanawiać Wi-Fi z wykorzystaniem kodu PIN zwykle znajdującego się na naklejce routera. Jednak funkcja ta może równie dobrze ułatwiać hakerom wdzieranie się do cudzych sieci.

 

- Im mniej usług twój router wykorzystuje do łączenia się z internetem, tym lepiej. Trzeba o tym pamiętać, zwłaszcza gdy korzystasz z usług, o których działaniu prawdopodobnie nawet nie wiesz, takich jak: Telnet, UPnP (Universal Plug and Play), SSH (Secure Shell) i HNAP (Home Network Administration Protocol), które przecież teoretycznie dostępne są przez Internet, a zatem służą jako drzwi dla potencjalnych hakerów. Weźmy jako przykład UPnP. Fakt, że pozwala programom i urządzeniom modyfikować ustawienia routera, abyś nie musiał za każdym razem własnoręcznie zmieniać konfiguracji, ale przemycony do sieci WLAN trojan mógłby w ten sposób poprzestawiać ustawienia routera. Dlatego zaleca się wyłączyć UPnP. W niektórych modelach można zabronić zmieniania opcji zabezpieczeń przez UPnP, wówczas nie trzeba całkowicie rezygnować z tej funkcji. Warto sprawdzić usługę internetową https://www.grc.com/shieldsup, która skanuje publiczne IP routera i wyszukuje otwarte porty. Sprawdza także UPnP.

 

- Aktualizuj firmware routera. Odwiedzaj w regularnych odstępach czasu witrynę producenta, sprawdzając, czy jest nowa wersja firmware'u do routera. Aktualizacje w wielu wypadkach usuwają nowo odkryte luki w zabezpieczeniach urządzenia.

 

Dla wymagających:

 

- Segmentacja sieci może się przydać, by izolować ryzykowne urządzenia. Niektóre routery dla konsumentów mają funkcję tworzenia sieci VLAN (virtual local area networks) jako część większej sieci prywatnej. Te sieci wirtualne mogą być używane np. do izolowania urządzeń internetu rzeczy (internet-of-things), które wciąż określane są przez ekspertów jako najbardziej podatne na ataki ze strony cyberprzestępców. Wiele urządzeń IOT może być kontrolowanych z poziomu aplikacji smartfonowych albo poprzez zewnętrzne usługi chmurowe. Tak długo jak te urządzenia będą miały własny dostęp do sieci, nie będą musiały na bieżąco korzystać z połączenia ustanowionego za pośrednictwem smartfona (z wyjątkiem może pierwszej konfiguracji). To dobre rozwiązanie, bo w innym przypadku złośliwe oprogramowanie mogłoby wykorzystać podatności urządzenia IOT, by zainfekować urządzenia sterujące, takie jak smartfon czy komputer.

 

- Filtrowanie adresów MAC i IP się sprawdza. Adresy MAC, inaczej zwane adresami fizycznymi, są wizytówkami urządzeń korzystających z sieci. Routery obsługujące Wi-Fi umożliwiają stworzenie listy zaufanych podzespołów, które mogą się z nim łączyć. Komputer o adresie spoza listy zostanie zablokowany. Wprawdzie możliwe jest podszycie się pod adres MAC, ale filtr stanowi poważną barierę ograniczającą ewentualność włamania. O ile to możliwe, warto również skorzystać z filtrowania IP. Włączenie filtrowania adresów MAC może bardzo utrudnić, o ile nie uniemożliwić, atakującemu połączenie się z siecią Wi-Fi, nawet gdy zostanie skradzione hasło do niej.

 

- Przekierowywanie portów powinno iść w parze z filtrowaniem IP. Usługi uruchamiane na komputerze za routerem mogą być dostępne z zewnątrz, jeśli przekierowywanie portów w routerze nie jest odpowiednio zdefiniowane. Wiele aplikacji automatycznie otwiera porty, korzystając z funkcji UPnP, co nie zawsze jest bezpieczne. Gdy UPnP jest wyłączone, użytkownik może dodawać reguły dotyczące otwierania portów. Niektóre routery oferują możliwość wskazania źródła adresu lub puli adresów IP, które mogą łączyć się z konkretnym portami w celu obsługi wskazanych usług w danej sieci. Przykładowo, jeśli chcesz podłączyć się do serwera FTP na swoim domowym komputerze z pracy, możesz utworzyć regułę przekierowania portu 21 (FTP) w twoim routerze, ale tylko dla połączeń z bloku należącego do adresów IP firmy, w której pracujesz.

 

- Własny firmware może być bardziej bezpieczny niż preinstalowany. W sieci dostępnych jest kilka opartych na Linuksie i rozwijanych przez społeczność projektów oprogramowania układowego (firmware) dla szerokiej grupy routerów domowych. Tomato, OpenWRT, DD-WRT i Asuswrt-Merlin (dla urządzeń Asusa) to tylko niektóre z popularnych projektów. Takie oprogramowanie oferuje bardziej zaawansowane i modyfikowalne możliwości konfiguracji niż firmware udostępnione dla urządzeń fabrycznie. Jego twórcy bardzo szybko też łatają wszelkie dziury w oprogramowaniu (zwykle szybciej niż producenci sprzętu). Także relatywnie niska popularność takiego oprogramowania sprawia, że to rzadziej znajduje się na celowniku hakerów. Oczywiście, są też wady. Przede wszystkim trzeba mieć świadomość, że zabawa z tego typu oprogramowaniem wymaga od użytkownika naprawdę dużej wiedzy technicznej i świadomości tego, co się robi, oraz zwykle oznacza także utratę gwarancji na sprzęt (który można w ten sposób łatwo uszkodzić). Żeby nie było, że nie ostrzegaliśmy!

 

Mnie akurat  bardzo zaawansowane zabezpieczenie Wi-Fi nie dotyczy. Jestem w takim miejscu, że zasięg Wi-Fi urywa się szybko. Dużo ścian i tłumienia.

Polecam użytkownikom, którzy mają bardzo dużo urządzeń wpiętych po LAN-ie, typu konsole, NAS-y, itd.

Na IPv6 i tak kiedyś trzeba będzie przejść.

Używanie routerów bez Open WRT czy Tomato = own goal.

[kfm877]

Twój skopiowany artykuł jest trochę nie aktualny. Ostatnio poprzez atak KRACK złamano WPA2 i obecnie priorytetem jest, czy producent twojego routera wyda na to łatkę, czy nie. Jeśli nie to te wszystkie porady z artykułu są mało ważne, aczkolwiek nigdy nie zaszkodzi się dobrze zabezpieczyć.

[Barti]

Ja w moim routerze mam ustawione silne, długie hasło do mojej domowej sieci Wi-Fi. Zabezpieczenie oczywiście również w postaci szyfrowania WPA2.

Dodatkowo mam też skonfigurowany i aktywny filtr adresów MAC, który dopuszcza do mojej domowej sieci tylko określone przeze mnie urządzenia.

[asiafan]

Twój skopiowany artykuł jest trochę nie aktualny. Ostatnio poprzez atak KRACK złamano WPA2 i obecnie priorytetem jest, czy producent twojego routera wyda na to łatkę, czy nie. Jeśli nie to te wszystkie porady z artykułu są mało ważne, aczkolwiek nigdy nie zaszkodzi się dobrze zabezpieczyć.

Art jest przeze mnie późno skopiowany.

Priorytetem tego art jednak jest to że warto zapodać  linuxa do routera  ponieważ to tam masz podgląd każdego wjazdu nieproszonego w sieci.

Znam 2 osoby które piszą regularnie  .Odpowiednio  OpenWRT  + Tomato. Obaj maja swoje strony. Obaj biorą na testy routery .

 

Jeśli chodzi o ten atak co mówisz  to weź pod uwagę  jedną rzecz . Przeciętny Kowalski i tak nie będzie atakowany a duże korporacje.

A tak jak mówi @Barti   po MaCu   ciach i  masz spokój. Jednak to i tak za mało bo nadal  porty masz otwarte . Więc monitorować musisz. 

 

Najwięcej stękania  to mają ci co biore dedykowane routery do Netii. 

Edytowane 4 Listopada 2017 przez asiafan

[tweed77]

Netia wciska na siłę - nawet jak nie chcesz od nich NetiaSpota. Mam dwa oba leżą w pudełkach w szafie jako podstawki Do tego się świetnie nadają.

 

Można jeszcze ograniczyć moc radia wifi jeśli router daje taką możliwość. Zmienić domyślną nazwę sieci wifi. Wyłączyć 2,4Ghz jeśli jest taka możliwość i korzystać tylko z 5 Ghz.

Edytowane 4 Listopada 2017 przez tweed77

[kfm877]

Nie tylko Netia, ale do ich routerów bynajmniej masz dostęp. Swoje routery na siłę daje też Vectra i inni operatorzy kablówek. Ich routery są zablokowane i nic z zaawansowanych funkcji w nich nie zmienisz.